Γουσταρω το χαμο σε ραδιοφωνα και εφημεριδες. Παιχτες πανε κι ερχονται, ο ποδοσφαιρολαος ψαχνει ιστοριες και στατιστικα, οι δημοσιογραφοι παλευουν να βγαλουν πρωτοι το μεγαλο μπαμ. Ακομα κι αν ο παιχτης ειναι ακομα ενας ανυπαρκτος αυτοι το μετατρεπουν σε εναν υπαρκτο μεγαλοπρεπο κροτο. Μεχρι το πρωτο επισημο παιχνιδι βεβαια.
Ολο αυτο βοηθαει τον φιλαθλο και τον οπαδο. Του φτιαχνει το καλοκαιρι και ειναι το κερασακι στην τουρτα των διακοπων. Πας με τη γκομενα στο ομορφο νησακι κι εκει που κανετε βραδυνο μπανακι αγκαλια, ενω το ολογιομο αυγουστιατικο φεγγαρι σας λουζει με το φως του, ακους ξαφνικα καποιον να φωναζει "Ερχεται ο Ζε Ρομπερτο"!
Ε οπως και να το κανουμε εκει ολοκληρωνεσαι.
Αλλο αν μετα απο κανα 2 βδομαδες η ομαδα αποσυρει και καλα το ενδιαφερων της και μενεις με αναμνησεις και καμια φωτογραφια, να θυμασαι οτι καποτε ισως να ερχοτανε κι ενας παιχταρας να σου κανει τις διακοπες καλυτερες.
Προσωπικος Πονος
Η Λιβερπουλ εχει μεινει στεγνη φετος. Αουρελιο και Γκονζαλες δεν ειναι αυτοι που περιμενα. Δεν το καταλαβαινω. Για καποιους ο Μπενιτεθ ειναι ο κορυφαιος αφου καταφερε να κανει οτι και ο Μουρινιο αλλα με 2 διαφορετικες ομαδες. Ωστοσο δεν τραβαει κανενα ονομα. Ουτε καν Ισπανους. Βεβαια χρονος υπαρχει και εγω ελπιζω αλλα και μεχρι τωρα νιωθω κενος.
Καποιος να πει....
...στους Σεφτσενκο, Ρουνει και Σαμαρα να σκοραρουν αβερτα γιατι ειναι η τριαδα των επιθετικων μου σε Fantasy Football και δεν εχω καμια ορεξη να δεχομαι την καζουρα καποιων τυχαιων αγγλων που παιζουν με Crouch και λοιπο συναφι.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment